Rainbow Mountain wordt steeds populairder als dagtrip vanuit de Peruaanse stad Cuzco. En niet voor niets: na een uitputtende klim kijk je er uit over landschap waar een deken van kleuren over de bergtoppen gelegd lijkt te zijn. Deze tocht is letterlijk én figuurlijk adembenemend. Helaas doet de hoeveelheid toeristen die deze bezienswaardigheid bezoekt de omgeving geen goed. Tijd voor een overzicht over waarom je wel, of misschien toch niet, naar Rainbow Mountain moet.
Rainbow Mountain lag lang verborgen onder een laag sneeuw, maar enkele jaren geleden smolt de sneeuw door klimaatverandering en kwam er een kleurrijk berglandschap tevoorschijn. De berg, in het Quechua ‘Apu Vinicunca’ genoemd, dankt zijn kleuren aan de vele mineralen die hier in de grond zitten. Die mineralen zorgen allemaal voor een eigen kleur: van het rood van ijzer tot het turquoise van malachiet. Als je op Instagram foto’s van Rainbow Mountain ziet, spatten de kleuren dan ook van je scherm. En hoewel dat misschien niet helemaal realistisch is, zijn de kleuren zelfs zonder filters en photoshop verrassend fel.
Wandelen naar de top van Rainbow Mountain
Al dan niet geïnspireerd door de kleurexplosies op Instagram klimmen elke dag zo’n 1000 toeristen naar de top. Je bent dus niet de enige op deze route, hoewel de tocht toch best zwaar is. Om de top van Rainbow Mountain op 5029 meter hoogte te bereiken, wandel je in zo’n 3 uur namelijk bijna 700 meter omhoog. Gezien de ijle lucht op deze hoogte is dat behoorlijk heftig. Voor ons in elk geval.
Het eerste stuk gaat nog soepel. We lopen door een glooiend berglandschap vol lama’s, alpaca’s en vicuna’s. Dan doemt voor ons de bergwand op die we moeten beklimmen en daar schrikken we toch stiekem een beetje van. Technisch stelt het weinig voor, maar die hoogte is problematischer. Om de paar stappen staan we stil om op adem te komen. En we zijn niet de enige: wandelaars om ons heen maken hetzelfde door. De lokale bevolking weet dat inmiddels en overal op de route staan mensen die aanbieden ons naar boven te brengen op een paard of muildier. Veel mensen zwichten inderdaad voor dat aanbod, maar wij besluiten vol te houden.
Dat volhouden wordt beloond. Zodra we weer een beetje op adem zijn gekomen zien we hoe mooi het hier is. Voor ons ligt een bijna surreëel landschap van gekleurde bergen. Die kleuren worden nog feller als ze zon zich even laat zien. Maar die zon verdwijnt snel om plaats te maken voor een onverwachte sneeuwbui.
Het weer kan hier zomaar omslaan en dat kan de tocht naar Rainbow Mountain extra lastig maken. Op de bergtop is er geen enkele beschutting tegen het weer, dus wij besluiten snel weer af te dalen.
Dagtocht naar Rainbow Mountain
In Cuzco vind je overal reisbureautjes die je met alle liefde inschrijven voor een dagtocht naar Rainbow Mountain. Je vertrekt dan vroeg in de ochtend, vaak al rond 3:00 uur vanuit Cuzco. Je wordt dan bij je hotel of hostel opgehaald met een busje, dat vaak nog verschillende stops maakt om andere reizigers op te halen. Vervolgens rijd je in enkele uren naar een dorpje in de buurt van Rainbow Mountain, waar je stopt voor ontbijt. Daarna word je naar het startpunt van de wandeling gebracht en wandel je met een gids naar boven.
Als iedereen enkele uren later weer terug is bij het busje, rijd je weer naar het dorpje voor lunch. Daarna word je teruggebracht naar Cuzco, waar je vaak rond 17:00 uur weer aankomt.
Helaas zijn veel organisaties niet echt goed. In ons geval was het busje nogal krap, het eten nogal onaantrekkelijk en de gids nogal ongeïnteresseerd. Het ging ons vooral om die berg, dus alles daar omheen maakte ons niet zoveel uit, maar verwacht dus niet te veel. Nu Rainbow Mountain zo populair is, lijken veel organisaties vooral zo snel mogelijk zo veel mogelijk te willen verdienen aan al die toeristen. Toch zijn er zeker ook organisaties die deze dagtocht beter regelen en die meer oog hebben voor de impact van het toerisme op de omgeving.
| Leestip: In Reizigersdilemma: welke reisgids verdient een plek in je backpack? lees je waarom wij voor onze reis door Peru voor een Lonely Planet kozen. In de editie die wij bij ons hadden (9e editie) was nog niks over Rainbow Mountain te vinden, maar dat zal in nieuwere edities ongetwijfeld anders zijn.
Doen? Of toch niet?
Wij realiseerden ons voor onze tocht naar Rainbow Mountain helaas nog niet dat het toerisme hier zo recent en zo massaal is. Hoewel de berg nog steeds erg indrukwekkend is, doet die drukte natuurlijk wel wat af aan de ervaring. Het landschap is magisch, maar zonder al die medetoeristen zou het zeker nóg magischer zijn.
Maar belangrijker nog: dat toerisme heeft niet alleen invloed op de ervaring, maar ook op de omgeving. Daarover kun je lezen in dit stuk van de New York Times. Hierin wordt beschreven dat het startpunt van de route, waar soms wel honderden busjes staan, tot voor kort een moeras was waar eenden tijdens hun trek stopten en dat de wandelpaden lijden onder erosie. Zelf zagen we ook dat er afval achtergelaten wordt. Sommige mensen lopen naar boven met zuurstofflessen en gooien de lege flessen achteloos over hun schouder.
Tegelijkertijd levert de populariteit van Rainbow Mountain de regio veel geld op. Er is dus reden genoeg om dit bijzondere landschap te beschermen. Mocht je dus besluiten om die kant op te gaan, laat er dan niks achter en overweeg ook een organisatie die misschien wat duurder is, maar wel stilstaat bij de gevolgen van het toerisme rondom Rainbow Mountain.
Gepubliceerd op 20 juni 2018
Start je reis hier: Vliegtickets Peru | Reisgids Peru | Hotels in Peru | Vaccinaties Peru | Groepsreis Peru | Individuele rondreis Peru
Schrijf als eerste een reactie